سنجش نگرش جامعه میزبان به گسترش آسیب‌های اجتماعی ناشی از توسعه گردشگری در شهر همدان

موضوع مقالة حاضر، سنجش نگرش جامعة میزبان در مورد گسترش آسیب­های اجتماعی ناشی از توسعة گردشگری در شهرستان همدان است. روش پژوهش در این تحقیق، پیمایشی و از نوع توصیفی‌ـ‌تحلیلی بوده و برای جمع‌آوری داده­های مورد نیاز از پرسش‌نامه محقق‌ساخته در قالب طیف لیکرت استفاده شده است. بدین منظور کل جامعة آماری به دو گروه متفاوت شامل ساکنان محلی، و کسبه­ای که به فعالیت­های گردشگری وابسته‌اند، تقسیم شد. چارچوب نظری استفاده‌شده در این مقاله، نظریة کنترل اجتماعی تراویس هیرشی است. همچنین در این تحقیق از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌بندی‌شده با ترکیبی از افراد زن و مرد در طیف سنی 18 سال و  بالاتر استفاده شده و بر این اساس نمونة آماری موردمطالعه بر اساس فرمول کوکران 400 نفر برآورد گردیده است. برای سنجش پایایی ابزار پژوهش نیز از آلفای کرونباخ استفاده شده است که میزان ضریب آن (83/.) است. اطلاعات جمع‌آوری‌شده از طریق پرسش‌نامه‌ بعد از کدگذاری با استفاده از نرم‌افزار آماری SPSS ­مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل از این پژوهش نشان می­دهد که گردشگری در شهر همدان تا حدودی توسعه یافته است. همچنین نتایج تحقیق نشان‌دهندة این نکته است که بین توسعة گردشگری و نگرش پاسخگویان به افزایش آسیب­های اجتماعی رابطة معنی‌داری وجود دارد. سطح معنی‌داری به‌دست‌آمده برابر با (Sig = 0/000) و با 95 درصد اطمینان می­توان بیان داشت که این رابطه معنی­دار است. شدت رابطة بین دو متغیر برابر با 20/0 است. نتایج نشان می‌دهد که شهروندان همدانی در خصوص تأثیرات منفی و رتبه‌بندی آسیب‌های اجتماعی گسترش‌یافته، توزیع اقلام ضدفرهنگی را با میانگین (33/3 از 5) بالاترین و رواج قماربازی را با میانگین (­04/2­ از 5) پایین‌ترین آسیب اجتماعی تلقی کرده‌اند.